Ungjilli i Gjonit 10:1-18 A ju ka rastisur ndonjëherë që dikush ju thërret emrin dhe ju nuk e merrni vesh se nga vjen zëri? Ose ndoshta këtë zë e dëgjonit me vështirësi, për shkak të zhurmës rreth e rrotull. Dëgjoni, një zë po ju thërret. JU! Kush jeni ju? Cili është emri juaj? Nga vini? Ku banoni? Për ku po shkoni?

“O Zot, ku je?” “Kam nevojë për Ju.” “Si mund t’ju gjej Ju?” A mos është kjo një thirrje në agoni e zemrës suaj? A mos vallë e gjithë qenia juaj digjet nga dëshira për të kërkuar dhe arritur tek Zoti? Mos ndoshta ju nuk e gjeni sepse Ai vazhdimisht kërkon t’ju shmanget juve?

Dikur nuk ekzistonte asgjë në këtë botë. As peshq. As yje në qiell. As dete a lule të bukura. Gjithçka ishte e zbrazët dhe e errët. Por ekzistonte Zoti, i njëjti Zot që ne i falemi sot. Zoti kishte një plan të mrekullueshëm. Ai kishte në mendje një botë të mrekullueshme, dhe sapo e mendoi Ai e realizoi atë. Të gjithë këtë Ai e bëri nga hiçi. Kur Zoti bënte diçka, Ai vetëm sa thoshte, “Le të bëhet” dhe ajo ishte e kryer! Ai bëri dritën. Ai bëri lumenjtë dhe detet, tokën e bleruar, kafshët, zogjtë dhe pemët.

Ne të gjithë, në brendësi të shpirtit tonë, kemi një dëshirë a një pasion për të adhuruar e për t’i shërbyer dikujt ose diçkaje që është më i fuqishëm se ne. Disa njerëz adhurojnë objekte, disa adhurojnë një njeri, disa të tjerë adhurojnë një shëmbëlltyrë që nuk është zot por që u kujton atyre një zot që ata besojnë se ka ekzistuar në kohërat e shkuara. Megjithëse moria e këtyre njerëzve u janë përkushtuar këtyre zotave, ende në zemrat e tyre mbetet e ndezur një thirrje dhe një dëshirim. Për ta çuar më tej përkushtimin e tyre, ata ngrihen që herët në mëngjes e nderojnë zotin e tyre. Disa të tjerë kryejnë rituale të ndryshme dhe përsëri jeta e tyre nuk ndryshon. Këta njerëz arrijnë të qetësojnë vetëm në mënyrë të përkohshme thirrjen e shpirtit të tyre dhe nuk e presin me shumë kurajo të nesërmen. Të trishtuar ata fillojnë të kuptojnë që e ardhmja ka për të qenë njëlloj si e kaluara. Shpirti i tyre shpeshherë thërret, “Pse vallë zoti im nuk më ndryshon dot mua e të më japë fuqi të përballoj natyrën time mëkatare?”